از این پس هر بار یکی از رفقای هیات دایر دفتر سیاسی بطور فشرده مواضع حزب را پیرامون برخی مسائل روز جامعه بیان خواهد کرد. در این شماره علی جوادی به دو سئوال پاسخ میدهد.
اخیرا سایت "سلام دمکرات" و حزب کمونیست کارگری پیرامون فراخوان برخی از زندانیان سیاسی وارد یک مجادله سیاسی شدند. موضع حزب اتحاد کمونیسم کارگری در این ارتباط چیست؟
علی جوادی: تعدادی از زندانیان سیاسی فراخوان یک حرکت اعتراضی در سطح جهان در قبال اعدامهای وحشیانه رژیم اسلامی و بمنظور لغو احکام اعدام و آزادی تمامی زندانیان سیاسی را دادند. اقدام سایت "سلام دمکرات" مبنی بر انگشت گذاشتن بر روی "شخصیت و انگیزه غیر سیاسی" یکی از این فراخوان دهندگان عملا تلاشی بود بمنظور سایه افکندن بر کل این حرکت اعتراضی و کمپینی که حزب کمونیست کارگری فراخوان داده بود. مسئولین این سایت نشان دادند که مبارزه شان برای لغو احکام اعدام شنیع اعدام، خواسته یا ناخواسته، بی قید و شرط نیست، همه جانبه نیست، پیگیر نیست. مساله این نیست که "مجرم" به چه "جرم" و یا "بهانه ای"، "سیاسی یا غیر سیاسی"، به پایه چوبه های دار برده میشود. نفس عمل اعدام قتل و جنایت دولتی است. شنیع و ضد انسانی است. هیچ "بهانه" و "جرمی" در مشروط و محدود کردن مبارزه برای لغو اعدام قابل قبول نیست. سلام دمکرات اگر مدعی است طرفدار بی قید و شرط لغو مجازات اعدام است باید بی قید و شرط، بدون اما و اگر همین را بگوید. حزب اتحاد کمونیسم کارگری از فراخوان این زندانیان سیاسی مستقل از اینکه فراخوان دهندگان دارای چه گرایش سیاسی و تعلق سازمانی و یا به چه جرمی، سیاسی و غیر سیاسی، زندانی شده اند، دفاع کرد. ما اعلام کردیم که هفت سپتامبر را باید به ۱۰ اکتبر روز جهانی علیه اعدام گره بزنیم.
اما رفقای حزب کمونیست کارگری علیرغم اقدام شایسته خود در اعلام آکسیونی در دفاع از فراخوان ۷ سپتامبر در پیشبرد این کمپین به شدت محدود نگر و سکتاریستی عمل کردند. علیرغم حمایت بسیاری از نیروها از فراخوان ۷ سپتامبر، به همگان تاختند که چرا این خبر را "سانسور" کرده اند (خلیل کیوان)؟! که نه بیان تمام حقیقت بود و نه موضعی اصولی. (بعلاوه اگر عدم درج یک خبر و اقدام مبارزاتی "سانسور" است، آیا این اتهام در درجه اول گریبان خود این رفقا را به دلایل مختلف نمیگیرد؟!) این حزب متعاقبا به شیوه ای غیر منصفانه موضعگیری سایت "سلام دمکرات" را "دفاع از اعدام" (نوید مینایی) و "نیاز به خون" (منصور ترکاشوند) قلمداد کردند. این در حالی است که در خود سایت "روزنه" اسامی مسئولین سایت "سلام دمکرات" و نام خود این سایت در لیست حامیان فراخوان ۷ سپتامبر قید شده بود.
حزب ما علیرغم جنجالی که حزب کمونیست کارگری براه انداخته بود بطور اصولی در گیر این ماجرا نشد. از نقطه نظر ما موضعگیری این حزب در این ماجرا بهیچوجه نشاندهنده تمدن بالا، انصاف، و سعه صدر کمونیسم کارگری منصور حکمت نبود. سیاست تاکتیکی ما این است که منتقدان ناپیگیر لغو مجازات اعدام را به مدافعین بی قید و شرط لغو مجازات اعدام تبدیل کنیم. سیاست حزب کمونیست کارگری از قرار عکس این است.
حزب حکمتیست اعلام کرده است که کنگره یک هفته ای خود را به صورت غیر علنی برگزار خواهند کرد. در این زمینه انتقادات زیادی جاری شده است. موضع حزب در این زمینه چیست؟
علی جوادی: هر حزب سیاسی مجاز است که علی الاصول به هر شکلی که میخواهد کنگره خود را، بصورت علنی و یا غیر علنی، برگزار کند. این یک اصل اساسی است. اما تحزب کمونیسم کارگری به همت منصور حکمت تلاش کرده است که خود را در دسترس جامعه قرار دهد. از کمونیسم کارگری "شیطان زدایی" کند. به تحزب کمونیسم کارگری در حد مقدور "شفافیت" ببخشد. در دسترس بودن، شفاف بودن مکانیسم های تصمیم گیری، و پاسخگو بودن از نظر ما از ویژگی های یک حزب مدرن سیاسی مارکسیستی است.
بدون تردید حزب حکمتیست دچار اختلافات عدیده درونی است. مباحٽ تعیین کننده ای بر سر استراتژی سیاسی و سازمانی در این حزب در جریان است. تصمیم رهبری این حزب مبنی بر کنگره یک هفته ای غیر علنی واکنشی به این موقعیت ویژه حزب است. آیا این واکنش ضروری و مناسب است؟ اطلاعات عمومی ما اجازه قضاوت نهایی در این زمینه را نمیدهد. استدلالات ارائه شده نشاندهنده پرداختن به واقعیت مسائل و معضلات درونی این حزب نیست. اما مساله مهمتر از کنگره علنی و یا غیر علنی، مستقل از استدلالات و توجیهات، مساله استراتژی سیاسی و سازمانی این حزب است. حزب حکمتیست کنگره مهمی در پیش دارد. ما مباحٽ رفقای این حزب را به دقت دنبال میکنیم. سرنوشت این حزب برای جنبش کمونیسم کارگری و ما مهم است. اینکه کدام خط مشی آینده این حزب را رقم خواهد زد؟ آیا کمونیسم کارگری منصور حکمت خط حاکم بر این حزب خواهد بود؟ آیا کنگره این حزب ملزومات پیشروی کمونیسم کارگری را درخواهد یافت؟ آیا کنگره این حزب قادر خواهد شد مواضع و سنتهای "چپ رادیکال" را که بعضا خود را در تئوری "انقلاب مرحله ای"، "دولت موقت ائتلافی"، و یا سیاستهای "شکست طلبانه" بروز میدهد، کنار بزند. باید دید!
در هر صورت ما امیدواریم که این رفقا کنگره موفقی داشته باشند. اگر این کنگره علنی بود، مسلما از جانب حزب اتحاد کمونیسم کارگری افرادی در این کنگره شرکت میکردند و بر ملزومات پیروزی کمونیسم کارگری، بر پروژه اتحاد صفوف کمونیسم کارگری، مساله حزب رهبر- حزب سازمانده و مساله مرجعیت فکری – سیاسی کمونیسم کارگری، در پس تحولات حاضر در جامعه تاکید میکرد. تاکید میکنم، سیاست اصولی ما شرکت در جلسات علنی احزاب کمونیستی – کارگری است. این سیاست نقطه مقابل سیاست "بایکوت" رهبری این احزاب است.*
